از آینه تا خشت خام...عشق

من هرگز علاقه ای به پیر شدن و زیاد عمر کردن نداشته ام...اما با دیدن این عکس دلم چنین سالخوردگی عاشقانه ای خواست...گرچه فقط در حد خواستن است...میان خواستن تا توانستن فاصلهٔ زیادی هست...میدانم...اما تنها در صورتی دلم میخواهد به روزهای پیری برسم،که شریکی اینچنین کنارم باشد،با عشقی اینچنین و لبخندی اینچنین که گواه شادی از ته دل و عشقی بینهایت است...نگاه کنید زن چطور به مردش تکیه داده...معلوم است که این مرد سالهای سال از گذشته تا هنوز،کوه محکمی بوده برای زن...نه یک دیوار کاغذی...که هنوز لیاقت تکیه گاه بودن را دارد...که زن هنوز آرامش دارد در آغوشش...این لبخند...این لبخندهای زیبا...پر است از رضایت...من به این میگویم "پیری هوس انگیز...پیری دلخواه"

+سپندارمذگان بر همهٔ عاشقانِ عشق مبارک...