به امید مجازستان پاک...حمایتتان میکنیم....
انتخابات فصلی وبلاگی شروع شده....دو تا از عزیزترین و محبوبترین بلاگرها توی این انتخابات کاندید شدن....کیامهر باستانی(وبلاگ جوگیریات) و محسن باقرلو(وبلاگ کرگدن).....
این دو عزیز نیازی به تبلیغ و تعریف ندارن...اگر من دارم اینجا از این دو نفر صحبت میکنم فقط و فقط برای ادای دینه...
کیامهر باستانی:
کسی که وقتی طنز مینویسه نمیتونی جلوی خنده ت رو بگیری...وقتی از غم مینویسه نمیتونی غمگین نشی...وقتی داستان مینویسه با تمام وجودت غرق داستان میشی... وهمیشه پایان داستانهاش خارق العاده و دور از ذهنه و باعث میشه تمام باورهات ترک برداره!
کسی که کوچکترین غم و درد آدمها براش مهمه...از لبخند مخاطبش شاد میشه...به شدت انتقاد پذیره و سخت گیرترین منتقدش خودشه!به مهربونی و صداقت شناخته میشه و اعتباری که تا حالا به دست آورده حاصل تلاش روز و شبشه...بیش از اونچه که فکر بکنین برای هر پستش زحمت میکشه...مدتها روی پستش کار میکنه...برای مخاطب اونقدر ارزش قائله که سعی میکنه نوشته هاش ارزش وقت صرف کردن مخاطب رو داشته باشه.....
ایده پرداز خلاقیه و یکی از زلزله های بلاگستانه...بازی تولدها رو یادمون نرفته...چند شب و روز زحمت کشید تا بتونه کاری انجام بده تا دوستیهای این محیط مجازی عمیقتر بشه و بلاگستان رنگ عشق و صفا بگیره......
از کیامهر حمایت میکنم چون مخاطبش رو بیشتر از خودش دوست داره...وقت و انرژی و عشق بی حدی برای وبلاگش صرف میکنه و خواب و خوراکش رو خیلی وقتها فدای وبلاگ نویسی میکنه...مهمتر از همه اینه که کیامهر خودشه...بی نقاب...بی تظاهر...بی ریا...
محسن باقرلو:
شهریار بلاگستان....کسی که خیلی از بلاگرها مدیون لطف و محبتش هستن...با غمش بلاگستان غمگین میشه و با شادیش بلاگستان شاد میشه....مشوق اصلی من و خیلی از بلاگرها بوده خواسته یا ناخواسته...مثل یه بلد راه میمونه که همیشه چشمها به سمتشه...حرفش حکم و سنده و اعتبارش بی اندازه و بی حده...اهل حاشیه نیست و رک و صادقه...بلاگستان رو دوست داره و این دنیای مجازی شده متن واقعی زندگیش...سادگی و بی ریایی از تک تک کلماتش پیداست و دلش مثل آب زلاله....
هر از گاهی یه ایده ی محشر و خارق العاده رو اجرا میکنه و بلاگستان رو از خواب سنگین و رخوتناکش بیدار میکنه...دور هم بودنها و عشق ورزیدنها براش مهمتر از همه چیزه...تمام بازی هایی که راه میندازه باعث نزدیک شدن آدمها به هم میشه...مخاطب خاموش همون اندازه توی بازیهاش سهم داره که بلاگرها سهم دارن....مثل همین بازی صوتی که به تازگی تموم شد و شب و روزهای محشری رو برای ما ساخت...
جوگیریات کیامهر کاندید بهترین وبلاگ فصل شده و بازیهای زنجیره ای کرگدن کاندید بهترین رویداد وبلاگی فصل...کیامهر و آقا محسن مدتهاست که منتخب دلهای ما هستن...امید بلاگستان هستن و بی حضورشون خیلیها اصلا علاقه ای به ادامه ی وبلاگ نویسی ندارن...دو نفری هستن که با وجود محبوبیت بالایی که دارن از مرز صداقت و پاکی رد نشدن و همچنان از دل مینویسن...چه تو دنیای واقعی و چه تو دنیای مجازی کم نظیر هستن و دنیا به وجودشون خیلی محتاجه...وقتی که هستن این مجازستان رنگ و بوی یکدلی و محبت میده و شور و شوقشون جون میده به دلهای ما....
به وبلاگ کیامهر سر بزنین و در صورت تمایل اعلام حمایت کنین....حمایت از وبلاگ نویسی پاک شعار کیامهر نیست...هدف کیامهره...
پی بیانیه نوشت:به اینجا مراجعه کنید و بیانیه ی محسن پاییز بلند رو در خصوص انتخابات بخونین...
سلام الهه جان. ممنون که اون لینک رو دادی... تعویضش کردم.
اول شدن کیامهر و محسن خان رو هم تبریک میگم....
سلام...خواهش میکنم..مررررسی بهنام جان
بابت تبریک هم ممنون...حقشون بود این برنده شدن
میگن هرکسی رو میخوای بشناسی از دوست و دشمنش بشناس...خوشبختانه این دو عزیز دشمن که ندارن! پس باید از دوستاشون شناخت! و انصافا در این چند روز هر بلاگری که از کیامهر و کرگدن حمایت کرده خودش نمونه کامل اجرای "وبلاگ نویسی پاک" محسوب میشده....مثل همینجا...
و این نشون میده این یه شعار نیست...این یه کار شدنیه که میشه با حمایت و تبلیغ و همفکری انجامش داد...پس منم بعنوان قطره ای از این موج همصدا با بقیه دوستان میگم "از وبلاگ نویسی پاک حمایت میکنیم"...
بذار اول خودم رو تخلیه ی روانی کنم
آخییییش!سلام علیکم!خووووبی؟اینجا دلکده ست؟تو حمیدی؟من الهه ام؟
مرررسی حمید...
اسمت رو دیدم بین اونایی که رای دادن...مررررسی...
- البته اینو میدونم که انتخابات تموم شده ها!
نشون به اون نشون خودمم پای صندوقها حضور به هم رسانیده بودم! منظورم از کامنت قبلی این بود که این حرکت و این جمله کلیدی به انتخابات محدود نشه و بصورت یه موج ادامه اش بدیم...
(و البته اینم مهمه که این سبک محدودت نکنه که نتونی بقیه حرفات رو بزنی! میفهمی که چی میگم!؟)...
...یه فکری به حالش بکن سرکار مدیر وبلاگ!
- امیدوارم اینجا موندگار بشی و همینطور زیبا بنویسی و این "دوست داشتن بدون مرز" که قبلا هم گفتم هر روز گسترده تر بشه تا جایی که هر وقت حرف "دل" پیش اومد همه با انگشت "دلکده" رو نشون بدن
- قالب وبلاگت بهم ریخته انگار...لینکها رفتن پایین...بنر و فونتها هم قاطی شدن
میدونم که میدونی....امیدوارم این موج ادامه پیدا کنه و این دنیای مجازی هر روز بهتر بشه....
خودم هم آرزوم همینه حمید...و به روی چشم...مراقب هستم که محدود نشم...صرفا صحبت کردن از دوست داشتن یه جورایی کلیشه میشه و شاید شعاری باشه...و اینجا خونه ی دله...دل بعضی وقتها میگیره..بعضی وقتا شاده...خلاصه که حرفت تو ذهنم میمونه...خودم رو سانسور نمیکنم و راحت مینویسم
یه دور رفرش کنی درست میشه...نمیدونم چرا...گاهی وقتا به هم میریزه و بعد رفرش درست میشه!شاید اصلا قالب رو عوض کردم...بازم چشممم....
خیلی خوشحالم کردی حمید...مرررسی که اومدی...یه عالمه دلتنگ نوشته هاتم...دلم پر میشکه واسه مملی...ولی هروقت که حسش رو داشتی بنویس..وقتی که دلت بهت گفت«حمید وقتشه»
...خیلی قشنگ درمورد این دونفر نوشتی...
...واقعی و دلچسب !!...
منتظر پست جدید هستیم الهه بانوی گرامی..
مرررررررررسی مامانگار جان....
اطاعت امر شد...نوشتم پست جدید رو... مگه میشه مامانگار خوب رو منتظر گذاشت؟
سلاااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااام
نه بابا شوخی کردم.
شعر زیبایی بود و حقیقتی بود که هر انسانی دوس داره یه روز بش برسه.ولی هنوز رو اون حرفایی که میخوام بیام بگم بت هستم.دارم تفکر میکنم در موردشون
در مورد کیا هم که :مگه میتونه منو تحویل نگیره؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
سلااااااااااااااااااااام جزیره ی مهربون....
منم که گفتم...هر وقت اومدی و گفتی قدمت روی چشم من و این خونه...
کیا فقط خودش رو میتونه تحویل نگیره!